زمینه و هدف :اگرچه سنگ‌های ادراری در حاملگی شایع نیست اما صرف‌نظر از عوارض مرتبط با خود حاملگی، درد کولیکی ناشی از سنگ انسدادی  شایع‌ترین علت درد شکمی در دوران حاملگی است که ‌می‌تواند برای مادر و جنین خطرساز باشد و نیاز به مداخلۀ گروهی و کار تیمی دقیق دارد. شرایط خاص و فیزیولوژیک حاملگی مانع انجام ‌روش‌های استاندارد تشخیصی و درمانی است و باید بسیار دقت کرد تا اشعه خطری برای جنین ایجاد نکند.
مواد و روش ها :ما حدود ۸۰ مقالۀ معتبر را که دربارۀ توافق و اختلاف ‌آرای راهکارهای تشخیصی و درمانی ‌سنگ‌های ادراری بحث کرده بودند، تهیه و‌ جمع‌بندی کردیم.
یافته‌ها:سونوگرافی خط مقدم روش تشخیصی است که ‌در صورتی‌که ‌نتیجه‌بخش نباشد، باید‌ روش‌های دیگری را  مدنظر داشت.
خوشبختانه ‌بیشتر ‌سنگ‌های علامت‌دار در حاملگی به‌ درمان‌های ‌محافظه‌کارانه پاسخ‌ می‌دهند؛ اما در ‌درمان‌های ناموفق‌ می‌توان از  ‌روش‌های‌ مداخله‌ای موقت یا نهایی کمک گرفت. گرچه نفرستومی و یا تعبیۀ استنت دبل جی روش‌هایی استاندارد و کلاسیک در نظر گرفته ‌شده‌اند، در شرایط خاص، انجام یورتروسکوپی و ‌سنگ‌شکنی ‌درون‌اندامی نیز روش مطمئن و کم‌خطری خواهد بود. سنگ‌شکنی ‌برون‌اندامی (ESWL) ‌همچنان ‌به‌سبب ممنوعیت مطلق و نفرولیتوتومی از راه پوست (PCNL)، در شرایط عادی نیز توصیه نمی‌شود.
‌نتیجه‌گیری:در مجموع، مدیریت درمان خانم حاملۀ مبتلا به سنگ ادراری باید ‌مدیریت تیمی شامل بیمار، متخصص زنان، ارولوژیست، رادیولوژیست و بیهوشی باشد. امید داریم همکاران عزیز با تجربیات خود و استفاده از راهنماهای بالینی و ‌به‌ویژه در نظر گرفتن شرایط هر بیمار، ارزیابی و درمان مناسب و مطلوب را انجام دهند.