1- متخصص قلب و عروق، بیمارستان فیروزگر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
2- متخصص قلب و عروق، بیمارستان فیروزگر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران،
3- دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز،
4- متخصص ارولوژی، بیمارستان فیروزگر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران،
چکیده: (1687 مشاهده)
سابقه و هدف: ترومبوآمبولی مهمترین عارضهی غیرجراحی در بیمارانی است که تحت اعمال جراحی بزرگ اورولوژی قرار میگیرند و آمبولی ریه شایعترین علت مرگ پس از اعمال جراحی اورولوژی است. راهنماهای بالینی ([CPG] clinical practiceguideline) متعددی در کشورهای مختلف، جهت پیشگیری از بروز ترومبوآمبولی وریدی، کاهش خطر و همچنین به حداقل رساندن خطر خونریزی ارائه شدهاند؛ اما در ایران، راهنمایی بومی بالینی جهت پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی در بیماران جراحی اورولوژی ارائه نشده است. بنابراین در مطالعهی حاضر تصمیم داریم تا با مرور و بررسی راهنماییهای بالینی موجود در دنیا دربارۀ ترومبوپروفیلاکسی در بیماران جراحی اورولوژی، خلاصهای کاربردی در این زمینه ارائه دهیم.
مواد و روشها: بهمنظور دستیابی به آخرین نسخهی راهنماییهای بالینی در زمینهی پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی در بیماران جراحیهای اورولوژی، جستوجو در پایگاههای Medline (توسط Pubmed) ،Google Scholar ، Embase و Trip database انجام شد. پس از انتخاب شیوهنامهها، هر راهنمای بالینی را دو نفر از محققان بررسی کردند و توصیهها و راهکارهای آنها را بهصورت خلاصه ارائه کردیم.
یافتهها: ضمن جستوجو در پایگاههای ذکرشده، چهار راهنمای بالینی وارد مطالعه شدند. از بین راهنماهای موجود، فقط راهنمای بالینی انجمن اورولوژی اروپا مختص بیماران جراحی ارولوژی بود و سه راهنمای دیگر مربوط به بیماران بستری یا جراحی بود که در برخی از قسمتها به بیماران اورولوژی پرداخته بود. بر اساس شیوهنامههای واردشده در مطالعهی حاضر، روشهای پیشگیری از ترومبوآمبولی عبارتاند از: پیشگیری مکانیکی و پیشگیری دارویی.
نتیجهگیری: مطالعهی حاضر نشان داد که فقط یک راهنمای بالینی وجود دارد که توصیههای مخصوص جراحیهای اورولوژی را ارائه کرده است و سایر راهنماهای بالینی بهطور خاص به این بیماران نپرداختهاند. مرور راهنماهای مذکور (چه مختص بیماران اورولوژی و چه غیراختصاصی) نشان میدهد که شواهد و مطالعات دربارهی بیماران جراحی ارولوژی اندک است و تصمیمگیری در بسیاری از موارد بهراحتی مقدور نیست. مطالعهی حاضر میتواند شروعی برای تطبیق و تأیید شیوهنامههای معتبر جهانی و استفاده از آنها در کشورمان باشد. از سوی دیگر با توجه به نبود راهنمای بالینی در ایران، فعلاً میتوان از خلاصهی توصیههای این مطالعه برای مقاصد بالینی استفاده کرد.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
اورولوژی ترمیمی دریافت: 1401/10/24 | پذیرش: 1402/1/23 | انتشار: 1401/6/10