دوره 6، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1401 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 99-92 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azari M, Shakiba B, Maghsoudy R, Mehr Avaran K, Yaghoubi M. Investigation of Patients with Forgotten Double J Ureteral Stent and Their Management: A Case Series. J Res Urol 2023; 6 (2) :92-99
URL: http://urology.umsha.ac.ir/article-1-123-fa.html
URL: http://urology.umsha.ac.ir/article-1-123-fa.html
آذری مجید، شکیبا بهنام، مقصودی رباب، مهر آوران کاوه، یعقوبی محمد. بررسی موارد بیماران با استنت حالب فراموش‌شده و مدیریت آن‌ها. مجله تحقیقات در ارولوژی. 1401; 6 (2) :92-99
مجید آذری* 
1، بهنام شکیبا2 ، رباب مقصودی3 ، کاوه مهر آوران2 ، محمد یعقوبی2
1، بهنام شکیبا2 ، رباب مقصودی3 ، کاوه مهر آوران2 ، محمد یعقوبی2
1- مرکز بیماری های کلیه بیمارستان هاشمی نژاد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، dr.majid.azarii@gmail.com
2- مرکز بیماری های کلیه بیمارستان هاشمی نژاد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3- بیمارستان فیروزگر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- مرکز بیماری های کلیه بیمارستان هاشمی نژاد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3- بیمارستان فیروزگر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده: (557 مشاهده)
سابقه و هدف: اغلب استنت‌های حالب فراموش‌شده، به‌ویژه مواردی که بیشتر از یک سال از تعبیه‌ی آن‌ها گذشته است، به اقدامات تکمیلی مانند ESWL، یورتروسکوپی و PCNL یا مجموعه‌ای از این موارد نیاز دارند. با توجه به اهمیت وجود استنت دبل جی در کلیه و با توجه به انکراسته‌شدن و عوارضی که استنت فراموش‌شده برای کلیه دارد و از این طریق باعث تحمیل هزینه‌ی زیاد بر بیمار و سیستم درمانی می‌شود، در این مطالعه قصد داریم مدیریت استنت حالب دبل جی فراموش‌شده را بررسی کنیم.
مواد و روش‌‌ها: تمامی بیمارانی که از فروردین 1399 تا فروردین 1401، با تأخیر بیشتر از 3 ماه در خارج‌کردن استنت حالب دبل جی به بیمارستان‌های شهید هاشمی‌نژاد و فیروزگر شهر تهران مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات بیماران از جمله داده‌های دموگرافیک، دلیل تعبیه‌ی استنت دبل جی، وجود هیدرونفروز و عفونت ادراری، نوع شکایت، نحوه‌ی آگاهی‌بخشی به بیماران، میزان سواد بیمار و تکنیک خروج دبل جی از پرونده‌ی بیماران استخراج و وارد چک‌لیست شدند. تمام بیماران بر اساس معیار FECal درجه‌بندی شدند.
یافته‌ها: در مجموع، ۷۰ بیمار و ۸۹ پروسیجر جراحی بررسی شدند. میانگین سنی بیماران 46.36 ± 16.72 سال بود که از این میان، 84.3 درصد مرد بودند. میانگین مدت‌زمان باقی‌ماندن استنت دبل جی 13.17 ماه بود. شکایات شایع بیماران سوزش ادرار (52.9 درصد) و تکرر ادرار (48.6 درصد) بود. 77.9 درصد از بیماران هیدرونفروزیس و 25.7 درصد از آن‌ها عفونت ادراری داشتند. آگاهی‌رسانی درباره‌ی خارج‌کردن به‌موقع استنت حالب در 65.2 درصد از بیماران انجام شده بود. پروسیجرهای پُراستفاده‌تر یورتروسکوپی (53.9 درصد)، TUL (32.6 درصد) و PCNL (13.5 درصد) بودند. اکثر بیماران (55.1 درصد) در معیار FECal، درجه‌ی ۱ و 22.5 درصد از بیماران درجه‌ی ۲ شناخته شدند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه‌ی ما نشان داد که درمان اندورولوژیک استنت‌های حالب فراموش‌شده در یک جلسه امکان‌پذیر و ایمن بود؛ اما گاهی به درمان‌های بیشتر مانند ESWL و PCNL نیاز بود؛ ولی نهایتاً با روش اندورولوژیک، این بیماران مدیریت شدند.
مواد و روش‌‌ها: تمامی بیمارانی که از فروردین 1399 تا فروردین 1401، با تأخیر بیشتر از 3 ماه در خارج‌کردن استنت حالب دبل جی به بیمارستان‌های شهید هاشمی‌نژاد و فیروزگر شهر تهران مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات بیماران از جمله داده‌های دموگرافیک، دلیل تعبیه‌ی استنت دبل جی، وجود هیدرونفروز و عفونت ادراری، نوع شکایت، نحوه‌ی آگاهی‌بخشی به بیماران، میزان سواد بیمار و تکنیک خروج دبل جی از پرونده‌ی بیماران استخراج و وارد چک‌لیست شدند. تمام بیماران بر اساس معیار FECal درجه‌بندی شدند.
یافته‌ها: در مجموع، ۷۰ بیمار و ۸۹ پروسیجر جراحی بررسی شدند. میانگین سنی بیماران 46.36 ± 16.72 سال بود که از این میان، 84.3 درصد مرد بودند. میانگین مدت‌زمان باقی‌ماندن استنت دبل جی 13.17 ماه بود. شکایات شایع بیماران سوزش ادرار (52.9 درصد) و تکرر ادرار (48.6 درصد) بود. 77.9 درصد از بیماران هیدرونفروزیس و 25.7 درصد از آن‌ها عفونت ادراری داشتند. آگاهی‌رسانی درباره‌ی خارج‌کردن به‌موقع استنت حالب در 65.2 درصد از بیماران انجام شده بود. پروسیجرهای پُراستفاده‌تر یورتروسکوپی (53.9 درصد)، TUL (32.6 درصد) و PCNL (13.5 درصد) بودند. اکثر بیماران (55.1 درصد) در معیار FECal، درجه‌ی ۱ و 22.5 درصد از بیماران درجه‌ی ۲ شناخته شدند.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه‌ی ما نشان داد که درمان اندورولوژیک استنت‌های حالب فراموش‌شده در یک جلسه امکان‌پذیر و ایمن بود؛ اما گاهی به درمان‌های بیشتر مانند ESWL و PCNL نیاز بود؛ ولی نهایتاً با روش اندورولوژیک، این بیماران مدیریت شدند.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
اندویورولوژی
دریافت: 1402/2/6 | پذیرش: 1402/5/21 | انتشار: 1401/12/10
دریافت: 1402/2/6 | پذیرش: 1402/5/21 | انتشار: 1401/12/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380283
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل: urology[at]umsha.ac.ir
